Dział
Choroby tarczycy
W tej sekcji znajdziesz wskazówki dotyczące żywienia osób chorych na choroby tarczycy.
Niedoczynność tarczycy – zalecenia i jadłospis
Data aktualizacji: 7.12.2023 r.
Niedoczynność tarczycy to zaburzenie funkcji tarczycy z utrzymującym się niedoborem hormonów gruczołu tarczowego (trijodotyroniny – T3 oraz tyroksyny – T4), co powoduje spowolnienie procesów metabolicznych w organizmie człowieka. Niedoczynność może rozwijać się na skutek niedoboru lub nadmiaru jodu, infekcji wirusowej, przewlekłego autoimmunologicznego zapalenia tarczycy, leczenia nadczynności tarczycy, nowotworu tarczycy lub farmakoterapii stosowanej w leczeniu innych chorób.
AZT typu Hashimoto – profilaktyka żywieniowa i wsparcie dietą w chorobie, część 2
W profilaktyce chorób tarczycy niezwykle ważna jest normalizacja masy ciała i zmiana stylu życia. Co prawda, autoimmunologicznego zapalenia tarczycy (AZT) typu Hashimoto nie można wyleczyć, ale z pomocą diety można wpłynąć na spowolnienie lub zahamowanie procesów zapalnych w gruczole tarczowym.
AZT typu Hashimoto – występowanie i rozwój choroby, część 1
Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy (AZT), jest jedną z najpowszechniej występujących chorób zapalnych. Ze względu na swój charakter możemy sklasyfikować ją jako chorobę poprzedzającą wystąpienie niedoczynności tarczycy. Co ważne, choroba Hashimoto jest schorzeniem, którego nie można wyleczyć. Celem dietoterapii jest zahamowanie rozwoju zapalenia tarczycy i opóźnienie bądź wyeliminowanie wystąpienia niedoczynności tarczycy.
Niedoczynność tarczycy – rola żywienia w leczeniu
Niedoczynność tarczycy to najbardziej powszechne zaburzenie funkcji tarczycy. Coraz większa jest świadomość społeczna w zakresie prawidłowego funkcjonowania tarczycy i jej wpływu na działanie całego organizmu. Pozwala to na lepszą diagnostykę oraz skuteczne leczenie tego typu zaburzeń. W leczeniu niedoczynności tarczycy oprócz farmakoterapii bardzo ważna jest też rola prawidłowego sposobu żywienia.
Truskawki a glikemia poposiłkowa
W Polsce truskawki najczęściej spożywane są jako owoce sezonowe w maju i czerwcu. Te owoce cenione są ze względów smakowych. Jednakże, truskawki zawierają także wiele składników, które wykazują pozytywny wpływ na zdrowie człowieka. Na przykład są dobrym źródłem witaminy C. Wykazano, że 100 g świeżych truskawek ma około 60 mg tej witaminy. Truskawki zawierają także tiaminę, ryboflawinę, niacynę, witaminę B6, karotenoidy, witaminę A, witaminę E i witaminę K. Wśród owoców truskawki są jednym z najbogatszych naturalnych źródeł kwasu foliowego (43 μg na 100 g świeżych owoców). W truskawkach można znaleźć także magnez, żelazo i potas. W artykule przyjrzymy się zawartym w truskawkach cukrach prostych, które wpływają na poziom glukozy we krwi po posiłku.
Warzywa krzyżowe w niedoczynność tarczycy – czy powinniśmy się ich obawiać?
W chorobach tarczycy związanych z niedoczynnością tego narządu często pojawia się obawa przed spożywaniem warzyw krzyżowych ze względu na ich potencjalnie negatywny wpływ na zdrowie. Czy te obawy są uzasadnione i oznaczają eliminację z naszej diety produktów takich jak kapusta, brukselka, brokuł, czy kalafior?
Szczegółowe zalecenia, czyli rzecz o produktach wolotwórczych i pierwiastkach
Jod, selen, żelazo i cynk są niezwykle istotne dla prawidłowej pracy tarczycy. Warto, by osoba z niedoczynnością tego organu komponowała codzienną dietę uwzględniając produkty, które je zawierają. Kolejne składniki, na które trzeba zwracać uwagę, to produkty z błonnikiem oraz te, których należy unikać ze względu na ich wolotwórcze działanie.
Niedoczynność tarczycy – postępowanie dietetyczne
Niedoczynność tarczycy daje szereg objawów. Otoczenie pacjenta często nie rozumie dolegliwości, z którymi musi borykać się osoba zmagająca się z tą chorobą. Istotne w leczeniu są leki i odpowiednia dieta: pozwala ona nie tylko zachować lub wrócić do dobrej sylwetki, ale i osiągnąć sukces terapeutyczny.
Zalecenia żywieniowe w nadczynności tarczycy
Dieta w nadczynności tarczycy powinna być oparta na zasadach zdrowego żywienia. Jej celem jest zapobieganie wyniszczeniu organizmu, przy zbyt szybkiej utracie masy ciała, który towarzyszy chorobie.